آراز غلامی

پیش‌نوشت:
– تمام کردن این پست سه ماه طول کشید. درواقع اراده‌ای برای تمام کردنش وجود نداشت ولی خودکشی ناموفق دوست صمیمیم باعث شد عزمم رو جزم کنم برای نوشتن و تمام کردنش. امیدوارم به درد شمایی که از گوگل به این صفحه رسیده‌اید هم بخورد و بتوانید با موفقیت خودتان را بکشید.
جهت ابهام‌زدایی، این نوشته دعوت و راهنمایی برای خودکشی جسمی نیست ولی اگر با این ایده این پست را می‌خوانید ممکن است کمکتان کند.

پیش از این نوشته بخوانید: در باب آنلرن

خودکشی مرحله نهایی افسردگی هست. افسردگی وقتی به‌وجود می‌آید که وضع موجود دیگر قابل تحمل نیست و وضع موجود از چیزهایی بوجود می‌آید که شما می‌خواهید ولی نمی‌توانید به آن‌ها برسید یا آن‌ها را بدست آوردید.
در این شرایط اولین (یا کمی بعد از اولین) فکری که به ذهن هر کسی می‌آید خودکشی‌ست. قطع ارتباط دائمی با دنیا و خودتان. خاموشی مطلق هرچیزی که درحال حاضر می‌شناسید.

خودکشی

خودکشی انواع مختلفی دارد:
– خودکشی مجازی، قطع ارتباط با تمامی شبکه‌های مجازی و حذف خودتان از اینترنت.
– خودکشی عاطفی، پایان رابطه‌ی مخرب به نفع یک یا هردو طرف رابطه.
– خودکشی مالی، توقف تلاش برای رویه درآمدزایی آب باریکه‌ای و پایان تلاش برای حرکت در مسیری که دولت یا گذشتگان (به شکل عرف) برایتان تعریف کرده‌آند.
–  و البته خودکشی جسمی که یکی از انتخاب‌هاست ولی بعد از انجام گزینه‌های قبلی و مراجعه به روانپزشک.

خودکشی در ابعاد زمانی هم متفاوت هست:
– خودکشی ماضی، مناسب برای افرادی که در گذشته گیر کرده‌اند.
– خودکشی مضارع، مناسب برای افرادی که فقط برای آینده زندگی می‌کنند.
– خودکشی حال، مناسب برای افرادی که گذشته و آینده را ول کرده‌اند و فقط درگیر همین لحظه و همین الان هستند.

اگر بخواهم این نوع از افراد را به نسبت تمرکزشان بر زندگی با نمودار نشان دهم همچین چیزی خواهد شد:
– نمودار قرمز برای افرادی که در گذشته گیرکرده‌اند.
– نمودار زرد (که به رنگ خردلی نشان داده شده) برای افرادی که همه‌چیز را ول کرده‌اند و چسبیده‌اند به آینده.
– نمودار نارنجی برای افرادی که نه گذشته برایشان مهم است و نه آینده. چسبیده‌اند به الان.
– و درنهایت نمودار آبی که بنظرم تعادل ایده‌آلی دارد. با گوشه چشمی به آینده‌ی نزدیک و ممکن و همچنین توجه به درس‌های گذشته‌ی نه‌چندان دور، تمرکز بر حال.

نمودار تمرکز-زمان

(ادامه دارد)

خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو؟

این ضرب‌المثل چندین فرض دارد:
فرض اول: شما بطور پیش‌فرض رسوا هستید.
فرض دوم: رسوا شدن حالتی غیر مطلوب است.
فرض سوم: همرنگ شدن شما را از رسوا شدن محافظت می‌کند.

این ضرب‌المثل چندین ایراد اساسی دارد:
– همرنگ جماعت شدن باعث انکار هویت واقعی‌تان می‌شود.
– همرنگ جماعت شدن شانس شما را برای زندگی شاخص خودتان از بین می‌برد.
– رسوا شدن الزاما بد نیست. رسوا در میان چه کسانی؟ یک مشت پهن‌مغز؟ محدوده جماعت در این ضرب‌المثل مشخص نشده‌است در نتیجه شما می‌توانید همرنگ جماعت هندو گاوپرستی کنید و فکر کنید رسوا نمی‌شوید حال اینکه سایر ملل جهان با ماتحت‌شان بهتان می‌خندند.

چند توصیه مشابه:

1. اگر می‌خواهی زندگی شادی داشته‌باشی هم‌رنگ جماعت نشو.
2. اگر می‌خواهی بدانی برای چه آمدی و آمدنت بهر چه بود همرنگ جماعت نشو.
3. اگر می‌خواهی هر روز صبح با شکنجه بیدار نشوی همرنگ جماعت نشو.
4. (ادامه دارد)

1. خارج‌شدن از زندگی تارزانی و رسیدن به سرووضع
2. افزایش اعتماد بنفس (از این لحاظ که حداقل یک مادرمرده‌ی فلک‌زده‌ای برایتان ارزش قائل است.)
3. بهره‌مندی از پشتیبانی روانی در روزهای سخت
4. بهره‌مندی از امکان اشتراک شادی‌ها
5. امکان جوین‌شدن به گروه‌هایی با اعضای زوج
6. اطلاع و تعقیب قیمت پیاز، سیب‌زمینی، برنج، گوشت سفید و قرمز، اجاره منزل و دلار.
7. فرصت‌نیافتن برای فکر کردن به مبدا و ماخر کائنات و گرسنگی و جنگ و خفقان و فلاکت جهان و جهانیان.
8. فرصت نیافتن برای مطالعه و در کل کمتر فهمیدن
9. الزام به ثبت خاطرات روزانه و ایجاد توهم عدم از دست دادن فرصت زندگی.
10. امکان خوردن پیراشکی گوشت و دلمه برگ.

زندگی شبیه به بالا رقتن از کوه یا حرکت در یک جاده‌ی طولانی هست. طبیعی‌ست که در طول این مسیر با هزاران چیز مختلف مواجه بشیم یا خودآگاه یا ناخودآگاه اون‌ها رو تو ذهنمون ثبت کنیم برای استفاده در آینده. ولی واقعیت این هست که درصد بسیار کمی از این چیزها واقعا به دردمون خواهند خورد و مابقی ارزشی بیشتر از نویز ندارند. درواقع چیزهایی که در ابتدا یا طول راه بدرد می‌خوردند در ادامه‌ی راه دیگه بدرد نمیخورند.

مدت‌ها پیش که از شبکه‌های اجتماعی خارج شدم این سایت‌بلاگ رو ساختم و هرچیزی که از سال‌های پیش نوشته بودم رو متمرکز کردم یک‌جا. راه حل بسیار خوبی بود برای رفع نیاز نوشتن و تخلیه‌کردن ذهن بدون از دست دادن اطلاعات و درس‌هایی که یادگرفتم و رهایی از انباشه‌شدن افکار مفید و غیرمفید در گوشه‌های ذهنم که مانع بزرگی بودند برای تمرکز.

بارها از دوربری‌هام شنیده بودم که خیلی دوست دارن وبلاگی داشته باشن و توش بنویسن و همه‌شون بعد از مرحله طراحی یک قالب اتفاقا مناسب انرژی‌شون رو از دست دادن ویا فکر کردن چیزی برای گفتن ندارند. البته که هرکسی حرفی داره برای گفتن. هیچ چیز دیگه‌ای هم نباشه قطعا روزمره‌هایی براش اتفاق افتادن که ارزش انتشار رو دارن. اما انرژی لازم برای نوشتن این حداقل روزمره‌ها صرف فیسبوک و توییتر و کانال‌های تفریحی و غیر تفریحی تلگرام، اینستاگرام، اخبار داخلی و خارجی سیاست، ابزارهای جدیدالورود حوزه کاری و کورس‌های مختلف و کنفرانس‌‌های مفید وغیرمفید میشه و طبیعیه که دیگه حالی برای نوشتن تو وبلاگ باقی نمونه.

جدا از وبلاگ‌نوشتن یا ننوشتن، در زندگی امروزی و با حجم افسارگسیخته اطلاعاتی که در هر لحظه به ذهن‌تون وارد میشه، آنلرن‌کردن نه‌تنها مفید بلکه ضروری هست.

آنلرن کردن برای من به دوشکل اتفاق میافته:
– Shift+Delete یا حذف دائمی و کامل اون ایده/اتفاق/خبر/رویداد (رجوع شود به پست تنها کلید واقعی برای حل تمامی مشکلات بشریت)
– ذخیره نسخه مجازی این داده‌ها در هارددرایو اکسترنال و بایگانی کردنش برای همیشه.
– وبلاگ‌نویسی و یادداشت‌برداری این اطلاعات برای دسترسی مجدد در هر زمان و مکان که بهترین نوع آنلرن‌کردن هست حداقل برای من.

در هر سه حالت ذهن من تخلیه میشه و آماده میشه به فعالیت در آرامش با تمرکز خالص روی تنها و تنها یک چیز.

”چون است که تو را ز اوج افلاک آگهی است و بر پست خاک ندانی که چیست؟“
– ازوپ

مرتبط:
– آنلرنینگ | درک سیورز
– آنلرن‌کردن خزعبلات | علی سخاوتی

1. زبان کشور(های) مقصد را یاد بگیرید و مسلط شوید. خصوصا به ادبیات خیابانی‌شان.
2. تا جایی که ممکن و حتی غیرممکن هست در زمینه تخصصی‌تان یاد بگیرید و حرفه‌ای شوید. به کارفرمای آینده‌تان اثبات کنید از بیکارهای مملکت خودش بیشتر بلد هستید.
3. دو سال بروید سربازی و پاره شوید.
4. آمادگی لازم برای جدایی به معنای واقعی کلمه‌اش را در خودتان و خانواده‌تان ایجاد کنید.
5. هزینه زندگی در کشور مقصد به مدت یک ماه + هزینه برگشت (در صورتی که شکست خوردید) را از هر سوراخی که شده پیدا کنید و نگه دارید.
6. رزومه‌ی انگلیسی‌تان را با ۸۰٪ اغراق بنویسید. (چرا؟)
7. در لینکدین و وب‌سایت‌های محلی کشور مقصد به دنبال کار در زمینه شغلی خودتان بگردید.
8. مراحل مصاحبه‌های متنی و تصویری را با نهایت اعتماد بنفس و دایورت ظاهری انجام دهید. (حاضرم قسم بخورم یک فرد جونیر بیخیال خیلی با ارزش‌تر از یه فرد سنیور مضطرب هست در چشم کارفرما)
9. از انجام مراحل قانونی اجازه کار توسط کارفرما مطمئن شوید. «حالا بیا میگیریم بعدن» رو که شنیدید با حداکثر توان فرار کنید.
10. کارفرما دوست شما نیست، هدف اون کشیدن حداکثر عصاره دانش و توانایی شما و الحاقش به اهداف خودش هست. گول لبخندها و وعده و عیدها رو نخورید.
11. در اکثر جاهای دنیا با پول یک هفته هتل می‌تونید خونه‌ی یک‌ماهه اجاره کنید. قبل از رسیدن به مقصد خونه‌های قابل سکونت رو پیدا کنید و به محض رسیدن بروید و قرارداد اجاره ببندید.
12. شروع به کار کنید.
13. سعی کنید در طول یک ماه آینده و تا رسیدن موعد حقوق حداقل هزینه‌ها را داشته باشید. رفع عقده‌های چندده‌ساله را نگه دارید برای ماه بعد.
14. شب‌ها موقع خواب از خودتان بپرسید این چه غلطی بود که کردم.

الکوئنت لاراول سیستم ORM (مدیریت روابط مدل‌ها) از بهترینو ساده‌ترین و البته پدرسوخته‌ترین گزینه‌های موجود برای برقراری و مدیریت روابط بین کلاس‌ها (مدل‌ها) هست و از دلایل اصلی استفاده از فریم‌ورک‌ها. اما در عین سادگی تعداد زیادی از قابلیت‌هاش شبه‌مخفی هستند و افراد کمی از اون‌ها استفاده می‌کنند. در این نوشته تلاش می‌کنم تعدادی از بدردبخورترین ترفندهای الکوئنت رو لیست کنم که با استفاده از اون‌ها می‌تونید با کد [خیلی] کمتر نتیجه برابر و سریعتر بگیرید.

۱. افزایش و کاهش مقدار متغیر

برای افزایش مقدار یک فیلد بجای این روش:

$article = Article::find($article_id);
$article->read_count++; $article->save();

می‌تونید از این روش استفاده کنید:

$article = Article::find($article_id);
$article->increment('read_count');


ادامه‌ش را بخوانید

این نوشته، توضیحات تکمیلی این‌یکی نوشته است.

نکته‌ی بسیار مهمی که در طول سال‌ها کار کردن برای دیگران و استخدام کردن برای دیگران یاد گرفتم و عموما می‌بینم که افراد تازه‌کاری که بدنبال کار می‌گردن بهش توجه نمی‌کنند این هست که کسی که رزومه‌ی شما رو می‌خونه بالقوه ایمان داره که ۸۰٪ چیزهایی که نوشتید دروغ و در خوشبینانه‌ترین حالت اغراق هست. در نتیجه وقتی شما با خوش‌خیالی در نهایت صداقت سی‌وی تون رو می‌نویسید بیشتر از نصف نوشته‌هاتون به عنوان اغراق در نظر گرفته می‌شه و شما به احتمال زیاد اون کار رو از دست می‌دید.

چند روز پیش برگشتم استانبول و بعد از مدتی استراحت و تجدیدقوا بالاخره کار در محل جدید رو شروع کردم. تمامی تلاشم در طول مدتی که بدنبال کار بودم این بود که بهترین و پایدارترین گزینه ممکن رو انتخاب کنم و جای ممکن از تکرار اتفاقات و بدبیاری‌های قبلی جلوگیری کنم. در شرکت جدید همه‌چیز آروم و پایدار بنظر میاد ولی تجریبات پیشین اجازه نمی‌ده بیش از حد خوشحال باشم. همچنین سومین مسافرت به ایران و تعقیب حس‌وحال موقع برگشت به استانبول باعث شد به این برداشت برسم که هم خودم و هم خانواده‌م با مهاجرتم کنار اومدیم و خبری از دلتنگی‌ها و بی‌تابی‌های سابق نیست.

اسباب‌کشی به آپارتمان جدید باعث شد مجددن به نقاط مهم شهر دسترسی داشته باشم و آزادی‌عملم برای وقت‌گذرانی‌های عصرگاهی خیلی بیشتر از آپارتمان قبلی تو بخش آسیایی استانبول باشه. بابت این یک گزینه خوشحالم. هرچند روی دیگر سکه شلوغی بیش از حد منطقه و البته سروصدای ناشی از اون هست که میشه ازش چشم‌پوشی کرد.

حس و حال درونی خودم خلاصه شده در خستگی یا حداقل از بین رفتن ذوق و شوق اولیه و پرسیدن مکرر این سوال از خودم که من اینجا چه غلطی می‌کنم دقیقا؟

وان مو ثینگ، پایستگی انتخابات در ترکیه

انتخابات در ترکیه تمام نمی‌شود. بلکه از ماهی به ماه دیگر انتقال می‌یابد بعلاوه اینکه هر ماه تعداد بلندگوها بیشتر و ولومشان هم بلند‌تر می‌شود. مغزم پودر شد از دستشان بلانسبت‌ها.

دیگر حساب تعداد دفعاتی که با محل کارم دچار مشکل شده‌ام از دستم در رفته است ولی داستان کوتاه و تنش‌زاست: بار دیگر شغلم را از دست دادم و بار دیگر دست‌به‌کار شدم و برای موقعیت‌های شغلی دیگر اپلای کردم ولی این‌دفعه چنان سخت گرفتم که از ۱۰-۱۵ جایی که برای مصاحبه رفتم همه‌را رد کردم تا این‌بار دفعه‌ی آخر باشد. فقط دو مورد تماما با استانداردهای کاری من سازگار بود که یکی‌شان بدلیل زمینه کاری حساس رد شد و ماند آخری که در نهایت با تعیین تکلیف و شفاف‌سازی انتظارات متقابل قرارداد بستم و تاریخ شروع کار هم بعد از تعطیلات رمضان (دهم ژوئن) ست شد.

با توجه به فاصله ۴۰ کیلومتری محل کار و آپارتمانم ناچار شدم مجددن دنبال آپارتمان جدید نزدیک به محل کار هم بگردم که با فیلترهای اجاره بدون واسطه (صرفه‌جویی از هزینه کمسیون) و وجود وسایل داخل خانه باعث شده بود عملیات طاقت‌فرسای بی‌حدومرزی بشود ولی در نهایت دیروز موفق شدم آپارتمان جدید را هم اجاره کنم و با بستن قرارداد عملا کارهای سخت تمام شود و مجددن برگردم به روال عادی.

در این بین چیزی که مانده بود ۱۲-۱۳ روز زمان خالی بود بین سه انتخاب نشستن در خانه و سفر به ازمیر و سفر به ایران طبعا و قطعا سومی را انتخاب کردم چرا که چنین زمان طولانی برای تجدید قوا و دیدار با خانواده دیگر بدست نمی‌آمد نمی‌شد از دستش داد. در نتیجه عملیات تبدیل ارز و خرید بلیط شروع شد. اما در این حین به مشکل عجیبی برخورد کردم و آن هم اینکه قیمت پروازهای استانبول – تبریز حدود سه‌برابر پروازهای استانبول – تهران بود و بر این اساس مجبور شدم دردسر جابجایی بین فرودگاه‌های بین‌المللی و داخلی تهران را هم به جان بخرم.

در نهایت امروز بیست‌ونهم می – نهم خرداد وارد فرودگاه امام خمینی تهران شدم و از آنجا هم با اسنپ (پدرسازندگانش قرین رحمت باد) به فرودگاه مهرآباد آمدم تا با پرواز دوم به تبریز برگردم. در فاصله ایجاد شده کاری نمی‌شد کرد جز کتاب خواندن و نوشتن این پست که البته من دومی را انتخاب کردم چون با وجود اتفاقات روزهای آخر و جابجایی‌های استانبول دیگر تمرکزی برای کتاب‌خواندن نداشتم.

روزهای میانی بهار که بر ما اینگونه گذشت. امیدوارم تعطیلات پیش رو در تبریز باعث شود انرژی تحلیل‌رفته مجددن به سرجایش برگردد و بتوانم برای بار چهارم زندگی در استانبول را از نو شروع کنم.

(توضیحات مستند)

دریافت از طریق مگنت (کیفیت ۷۲۰، با حجم ۱.۸ گیگابایت)

اواخر زمستان ۱۳۹۶ بود که تصمیم گرفتم زیرنویسش رو ترجمه کنم. تا نصفش پیش رفتم ولی مشغله کاری اجازه نداد بتونم ادامه‌ش بدم. تا اینکه روزهای اخیر (بهار ۱۳۹۸) بالاخره فرصت کردم تمومش کنم و الان بشه با کیفیت قابل قبولی منتشرش کرد.

دریافت مستقیم زیرنویس فارسی مستند TPB – Away From Keyboard
دریافت از OpenSubtitle
دریافت از Subscene

لطفا اگه خطا یا اشکالی در زیرنویس دیدید از طریق صفحه ارتباط بهم اطلاع بدید یا در بخش نظرات اعلام کنید تا اصلاحش کنم.

پی‌نوشت‌ها:
– کپی و انتشار مستند به گفته‌ی سازنده‌ش بلامانع هست.
– انتشار زیرنویس به‌شرطی که اشاره‌ای به مترجم بکنید هم همینطور.