یازدهم جولای ۲۰۲۱، استانبول
ظاهرن نفرت همیشگی نیست. بعد از گذشت یکسال و خوردهای از برگشتنم به ایران و صرف دو سال در ترکیه بالاخره کمکم از آن خوشم میآید. دلیلش بدیهیست، اتمسفر و همکاران خوب در شرکت، آیندهای غیرمبهم و قابل پیشرفت، امکان کار ریموت دلخواه، امکان رفت و برگشت به ایران بدون محدودیت و البته حذف سایکوهای دوربرم دلیلهایی هستند که این بار و برای اولین بار در استانبول دلتنگ نیستم. نه در داخل شرکت و نه محل اقامتم و نه کافهای که هم اکنون در آن هستم همه خوشآیند هستند.
رسیدنم به شرکت بسیار پرماجرا بود. بعد از فرودگاه به اتوبوسی که من رو به شرکت میرسوند نرسیدم و سوار جایگزینی شدم که دو ایستگاه دیرتر پیادهم میکرد ولی غافل از اینکه کارتهای مترو نیازمند ثبت کد HES هستند و کارت من فاقد کد. جهت اطلاع کد HES همان کدی هست که قبل از سوارشدن به هواپیما باید بگیرید. نوعی خودظهاری. بعد از متوجهشدن این مسئله از ایستگاه بیرون آمدم و بدنبال مرکز ثبت این کد گشتم. در صف طولانی آن متوجه شدم وبسایتی برای این کار ساختهاند که خودم میتوانم این عملیات طاقتفرسا را انجام دهم. در همین حین متوجه شدم کارت مترو من به شمارهی اقامتم ثبت شده و کد HESـم به شماره پاسپورتم. در نتیجه ۵۰ لیر بیزبان سوخت و مجبور شدم کارت جدیدی بگیرم و خودم را به ایستگاه مترو نزدیک شرکت برسانم. باران شدید و کوچه اشتباه هم گوزبالایگوز شد و تا برسم به در شرکت موش آبکشیده شدم. هرچند پیشوازی گرم اهالی شرکت همهچیز را شست و برد. زحمت هتل رو هم رئیس شرکت کشید و بخش زیادی از هزینهی روزهای اول هم حذف شد.
از اونجایی که سایر همتیمیها و همکارانم هم مثل خودم بهشکل ریموت کار میکنند تقریبا هیچکدامشان را در شرکت ندیدم و برنامهی دورهمیای برای این ملاقات در بخش آسیایی ترتیب داده شد که بسیار هم خوش گذشت.
پریروز این فرصت پیش اومد که بتونم دوتا از دوستان قدیمی توییتری رو ملاقات کنم. پیادهروی قشنگی هم باهم کردیم توی کوچهپسکوچههای Kadikoy. شب بیاد موندنیای بود. دیروز هم بههمراه بهروز بعد از مدت خیلی طولانی توی جاده استقلال قدم زدیم و از موسیقیهای خیابانی لذت بردیم.
بزودی ده روز توی ترکیه تعطیل هست و من آماده سفر در سفر برای ازمیر و آنکارا. البته اگه بتونم هتل و بلیط پیدا کنم.
شنبه، ۱۰ جولای ۲۰۲۱