چگونه مهاجرت کنیم؟
- قبل از مهاجرت در ایران کار و زندگی کنید. مهاجرت به خودی خود سخت است. اجازه ندهید سختیهای تنها زندگی کردن برای اولینبار، به سختیهای مهاجرت اضافه شود.
- زبان کشور(های) مقصد را یاد بگیرید و مسلط شوید. خصوصا به ادبیات خیابانیشان.
- تا جایی که ممکن و حتی غیرممکن هست در زمینه تخصصیتان یاد بگیرید و حرفهای شوید. به کارفرمای آیندهتان اثبات کنید از بیکارهای مملکت خودش بیشتر بلد هستید.
- دو سال بروید سربازی و پاره شوید.
- آمادگی لازم برای جدایی به معنای واقعی کلمهاش را در خودتان و خانوادهتان ایجاد کنید.
- هزینه زندگی در کشور مقصد به مدت یک ماه + هزینه برگشت (در صورتی که شکست خوردید) را از هر سوراخی که شده پیدا کنید و نگه دارید.
- رزومهی انگلیسیتان را با ۸۰٪ اغراق بنویسید. (چرا؟)
- در لینکدین و وبسایتهای محلی کشور مقصد به دنبال کار در زمینه شغلی خودتان بگردید.
- مراحل مصاحبههای متنی و تصویری را با نهایت اعتماد بنفس و دایورت ظاهری انجام دهید. (حاضرم قسم بخورم یک فرد جونیر بیخیال خیلی با ارزشتر از یه فرد سنیور مضطرب هست در چشم کارفرما)
- از انجام مراحل قانونی اجازه کار توسط کارفرما مطمئن شوید. «حالا بیا میگیریم بعدن» رو که شنیدید با حداکثر توان فرار کنید.
- کارفرما دوست شما نیست، هدف اون کشیدن حداکثر عصاره دانش و توانایی شما و الحاقش به اهداف خودش هست. گول لبخندها و وعده و عیدها رو نخورید.
- در اکثر جاهای دنیا با پول یک هفته هتل میتونید خونهی یکماهه اجاره کنید. قبل از رسیدن به مقصد خونههای قابل سکونت رو پیدا کنید و به محض رسیدن بروید و قرارداد اجاره ببندید.
- شروع به کار کنید.
- سعی کنید در طول یک ماه آینده و تا رسیدن موعد حقوق حداقل هزینهها را داشته باشید. رفع عقدههای چنددهساله را نگه دارید برای ماه بعد.
- شبها موقع خواب از خودتان بپرسید این چه غلطی بود که کردم.
شنبه، ۲۲ ژوئن ۲۰۱۹