آراز غلامی

متوجه شدم تو پاکستان به بیس کمپ دایامیر در کوه نانگاپاربات حمله کردن و متاسفانه ۱۰ نفرشون  ۱۱ نفرشون کشته شده. در بین جمع مهدی قلی‌پور کوهنورد تبریزی هم حضور داشته که خوشبختانه طوریش نشده. بعد از فاجعه‌ای به این بزرگی تازه ارتش پاکستان اعلام کرده کنترل شرایط رو در دست داره. در دست نداشتی چی می‌شد حالا؟
تروریست که بالذات احمق هست، اون به کنار، ولی ابله آخه کوهنورد؟ تو کمپ کوهنوری؟ کجا رو هدف گرفتی؟ می‌خوای چیکار کنی؟ چی رو اثبات کنی؟

بروزرسانی ۲۱ جولای ۲۰۱۷
امروز تو سخنرانی عظیم قیچی‌ساز در Creative Mornings تبریز متوجه شدم یکی از کشته‌شدگان دوست نزدیک عظیم بوده. فیلمش رو هم دیدم. فقط می‌تونم بگم متاسفم.

بیشعوری یعنی تجاوز آگاهانه به حقوق دیگران. مخلوط غریبی از حماقت و زرنگ‌بازی و بی‌شرمی. دیگران را احمق فرض کردن و خود را به خریت زدن برای رسیدن به چیزی که شایسته‌اش نیستی.

اثری فوق‌العاده از دکتر خاویر کرمنت و ترجمه شیوا و روان محمود فرجامی درباره خطرناک‌ترین بیماری بشریت.

دانلود رایگان (و آزاد) از وبلاگ شخصی محمود فرجامی

مرتبط:
راهنمای بقا در برابر بیشعورها

چند روز پیش سومین تولد افتتاح وبلاگم، سوزلر بود. از اون زمانی که حس کردم جایی برای انتشار افکار و خاطراتم نیاز دارم سه سال میگذره و آرشیو این وبلاگ دربرگیرنده اتفاقات این سه سال هست. زمان خیلی سریعتر از چیزی که فکرش رو بکنم در حال گذره. سرنوشت وبلاگ مشخصه، همچنان مینویسم ولی نه در این آدرس. دوستانی که مطالبم رو میخونن در دسترسم هستن و آدرس جدید رو به اطلاعشون میرسونم. شاید وبلاگ رو با تمامی محتوا به سرویس وردپرس انتقال بدم. فعلا چیزی مشخص نیست، بهرحال در هر صورت آدرس جدیدش رو به اطلاع همه میرسونم.
امیدوارم سال ۹۲ سالی سرشار از شادی و موفقیت برای همه باشه. نوروزتون مبارک.

با سوال «که چی؟» میشه ازل تا ابد رو به چالش کشید.
و با «نگاهی تمسخرآمیز» همین سوال «که چی؟» رو.

Hate to love and love to hate My world, my life contaminate
Lost in a thought, destiny sublime All this decaying a waste of time
I’ve stored the one, the one I knew Can’t see you through this, burying you
Lost in a world of self-abuse Emotional ties, unhinged from you
Walk through the world full of rage Throw away the book or turn the page
Here in my heart, hidden by my face Be like I’m trapped inside a cage

Misconstrue by Blue Stahli

بر خلاف تصور عموم، هر کسی به اندازه توان و گاها بیش از اون، مشکلات خودش رو داره و درگیر اونها هست. در حقیقت هیچ کس مشتاق شنیدن ناله های شما از مشکلات خودتون نیست. زمانی که برای صرف گفتن مشکلات‌تون هدر می‌دید رو صرف فکرکردن به نحوه‌ی حل‌شون کنید. هم قدمی هرچند کوچیک هست برای رفع‌شون هم ذهن اطرافیان‌تون در آرامش باقی می‌مونه هم خودتون اطلاعات نقاط ضعف‌تون رو از بقیه پنهان نگه می‌دارید. برد برد برد.

تفاوت هست بین اینکه به آرزوت نرسیده باشی و اینکه بدونی هیچ وقت به آرزوهات نمیرسی.

تو زندگی هیچ‌وقت بر اساس چیزی که هستین شناخته نمیشین. همه شما رو بر اساس کارهایی که کردین میشناسن. شاید حتی خودتون. این یه‌جورایی بده ولی غیرقابل اجتنابه.

قهوه مهارت‌های تحلیلی ما را افزایش می‌دهد؛ در حالی‌که چای خصلتی آشتی‌جویانه دارد و خود را با جهان وفق می‌دهد. برای همین نیز رنگ‌های گوناگونی دارد تا وفق دادن را آسان‌تر کند. اما قهوه‌ی خوب همیشه فقط و فقط سیاه است.
– بودو کیرش‌هوف، نویسنده آلمانی