آراز غلامی

شما می‌توانید مواجهه با حقیقت را به تاخیر بیاندازید ولی نمی‌توانید تا ابد فرار کنید.

انتقادپذیری مشابه تحمل زلزله‌های کوچک هست. اگر به شکل متوالی این زلزله‌های کوچک و هرچند ناخوش‌آیند رو تحمل نکنید رفته رفته با جمع شدن انرژی آن‌ها و آزاد شدن لحظه‌ای‌شان هرچه که ساخته و به آن باور داشتید در یک لحظه از دست می‌رود.

پی‌نوشت:
البته انتقاد بدون پیشنهاد یا راهکار مفت نمی‌ارزد.

دو نوع افراد با شفافیت مشکل دارند:
– افرادی که چیزی را مخفی می‌کنند.
– افرادی که چیزی برای ارائه ندارند. 

نشوید. نمی‌توانید بشوید. بپذیرید که نمی‌شود.

پی‌نوشت:
کسی که Emotionally unavailable است درهای احساسش عموما برای همه و در مواردی برای شخص خاص شما بسته است. هرکاری تاکیدا هرکاری برای این گونه افراد هیچ محرک احساسی را فعال نمی‌کند. با شروع رابطه یا ادامه‌ی آن هم آن شخص را آزار خواهید داد هم سلامت روان خودتان از دست خواهد رفت. قدر احساس و زمان‌تان را بدانید و بگذرید. به خودتان زمان و فرصت بدهید. هر نوع رابطه‌ی دیگری بهتر از رابطه با این گونه افراد است.

سوال: نمی‌خواهم با چنین شخصی در رابطه باشم، صرفا می‌خواهم کمکش کنم، چه کنم؟
جواب: شما هیچ‌کاری مطلقا هیچ‌کاری از دست‌تان برنمی‌آید. کاری نکنید. دور شوید به زندگی خودتان برسید.

سوال: یه دیقه مسخره نکن، جدی‌ام.
جواب: من هم همینطور.

سوال: خب چرا این‌طوریه این شخص؟
پاسخ: دلایل زیادی دارد که کسی که Emotionally unavailable می‌شود. از خانواده و فرهنگی که در آن بزرگ شده تا اتفاقات کودکی تا شخصیت ریسک‌ناپذیر و یا ضربه‌دیده. این آخری از اصلی‌ترین دلایل این مسئله و بسیار ساده و قابل درک هست. وارد رابطه‌ای شده که پدر پدربزرگش را درآورده و چه خواسته چه ناخواسته درهای احساسش و محرک‌های احساسی‌اش از کار افتاده‌اند. به اینگونه افراد احترام بگذارید و آزارشان ندهید. به حد کافی کشیده‌اند.

سوال: امیدی نیست یعنی؟
جواب: نه.

سوال: شت.
جواب: متاسفم.

سوال: من Emotionally unavailable ـم. چه کنم؟
جواب: بروید پیش روانشناس کاربلد و آثار ضرباتی که دیده‌اید را از روح و روان‌تان پاک کنید. زندگی شگفت‌انگیزتر از تجربیاتی‌ست سختی که با یک شخص خاص داشته‌اید. انسان‌ها هم همینطور.

فراموشی را یاد بگیرید. تنها راه Dealـکردن با مسائل غیرقابل حل، فراموش کردن آن‌هاست.

مرتبط:
راهنمای عملی و تضمینی هیچ کاری نکردن

انسان‌ها را بر اساس رویکردشان به کلیت زندگی می‌توان به دو گروه متفکرین و مقلدین تقسیم کرد. همان‌طور که از اسمشان برمی‌آید، متفکرین نسبت به هرچیزی از قوه تفکرشان استفاده می‌کنند و مقلدین نسبت به هرچیزی سیاست تقلید پیش می‌گیرند. مشکل از آنجایی بوجود می‌آید که بعلت ذات این رویکردها، متفکرین نسبت مقلدین دچار مشکلات اجتماعی بیشتری هستند. چون حتی سلام احوال‌پرسی عادی را هم از فیلتر تفکرشان رد می‌کنند و بسیاری از آن‌ها هم این عمل و عکس‌العمل را منطقی نمی‌یابند. اینجاست که گروه سوم با ارزش می‌شوند، متفکرینی که ترجیح میدهند در چیزهای عمومی تا جایی که با بنیان فکرشان در تضاد نباشد تقلید پیشه کنند و بشوند انسان‌های موفق و دوست‌داشتنی کره‌ی زمین.