برای نورافکن آنسوی خیابان
نگاهت که میکنم نور وحشتناکت تا عمق مغزم نفوذ میکنه و باعث میشه نهایتا چندثانیه بعد چشمم رو ازت بدزدم و مدت زیادی جای دیگهای رو نگاه کنم تا دیدم به حالت عادی برگرده. شبها هم که مجبورم میکنی دولایه پرده جلوت بکشم تا مصدعی لحظات ترک دنیام نشی. اما یه سوال، با اون ارتفاع زیاد و قایمشدن لابهلای برگ درختها وقتی باد جابهجاشون میکنه، اگه کسی سردش باشه، با نزدیکشدن بهت گرم میشه؟ یا فقط یه نور به دردنخوری تو هم؟
۲ بامداد ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۷
سهشنبه، ۱ می ۲۰۱۸