1408 Subscriberکلاسیک‌گرایی و تعمیم آن به زندگی مدرن
تا به حال از خودتون پرسیدید چرا در مقایسه با حجم عظیمی از خزعبل و جنون چیزهایی مثل موسیقی، فیلم، کتاب، پوشش، مدل مو و … بی‌کیفیتِ امروزی، چیزهای کلاسیک با درخشندگی کورکننده‌ای خودنمایی می‌کنند؟ آیا صرف قدیمی بودن یا نوستالژیک بودن چنین چیزی رو باعث شده یا واقعا در گذشته همه‌چیز بهتر بوده؟
بنظرم هیچ‌کدام.
در گذشته نیز فیلم‌های بی‌کیفیت، موسیقی بی‌کیفیت، مدل مو عجیب‌غریب و هرچیزی بی‌کیفیت و من‌درآوردی وجود داشته، منتها، این چیزها بالکل فراموش/حذف شده‌اند و تنها چیزهایی که با کیفیت بودند به یاد مانده‌اند. پس، صرف اینکه چیزی قدیمی هست باعث نشده که حس خوبی به ما انتقال بده. اینکه بهتر و اصیل بوده باعث چنین حسی حتی بعد از سال‌ها شده.
نکته‌ای که روش متمرکز هستم اینه: اصیل بودن.
اگه اکثر فیلم‌هایی که می‌بینید مزخرف هستند، موسیقی‌هایی که می‌شنوید بولشت محض هستند، یا کتاب‌هایی که می‌خونید چیزی جز خزعبل نیستند، مشکل نه در شما و نه در صنعت هیچ‌کدوم از این‌ها نیست. مشکل در انتخاب محتواست.
فیلتر اصیل بودن رو در انتخاب‌هاتون لحاظ کنید تا ذهن آروم‌تر و با کیفیت‌تری داشته باشید.
دوشنبه، ۵ ژوئن ۲۰۲۳
همه‌ی این‌ها تقریبا. برای من یکی بودن ظاهر و باطن هست. سادگی، Right to the point و بدون هیچ چیز اضافه‌ای.
معیار اصالت چیه؟
چیزی هست که انتخاب جمعی القا میکنه به ما یا درونیه
یا هرچیزی که موندگارتره؟