ادبیات مال بازندههاست
همهی آهنگا و کتابها و شعرها و پیادهروها و خیابونا. هرچیزی که هست مال اوناییه که دلشونو یه جایی جا گذاشتن. برنده و موفق بودن یجورایی خستهکنندهست. به عبارت دیگه شرایط مطلوب زندگی بقدری ناپایداره که آهنگهای مرتبطش به موشولینای ساسی مانکن محدود میشه.
بهترین دوست کسی است که یادآور باشد از کسی که از یادمان رفته، بقیه دوستیها هم به درد نمیخورند چون دوستیهاییاند بر مبنای نیازمندیهای این عالم و موقت به اندازه دوام آن نیازمندیها، ولی اگر بر این مبنا با هم دوست شدید که هر دو یک معشوق دارید که تا بینهایت باید با هم بروید هیچگاه از هم جدا نمیشوید، آنچنان رفیقی را باید خواستار باشد انسان مثل پیر مغان که دائما یادآورنده باشد و بشناسد درد انسان را و اگر دردی هم ندارد در او آن درد عشق را ایجاد کند.
– دکتر الهی قمشهای
یکشنبه، ۲۴ می ۲۰۱۵