آراز غلامی

با افرادی که روی خودشون ایراد میزارن میونه ی خوبی ندارم. مثلا فردی که بزرگ بودن دماغش رو ایراد بدونه. چرا این بده؟ چون ما معیاری به معنای واقعی صحیح برای این مسئله نداریم. نمیشه گفت دماغ کوچیک خوبه که دماغ بزرگ بد باشه. یه مثال دیگه، فردی میگه اخلاق من بده و به خاطر بد بودن اخلاقش خودش خودش رو سرزنش میکنه.
نمیشه گفت اخلاقش بده، چون اخلاق خوب تعریفی کاملا درست نداره. شاید کاریزماتیک ترین آدمها پیش منزوی ترین آدمها به خاطر اخلاقشون کم بیارن.

حرفم اینه که مادامی که معیار مشخص نیست، نمیشه بر روی چیزی یا کسی برچسب «منحرف از معیار» زد.

بدتر از این؟
نه خود شخص بلکه کس دیگه ای بیاد اخلاق کسی رو منحرف از معیار جامعه بدونه. شاید خواست اون شخص انزوا هست و مطلقا علاقه ای به اجتماعی بودن نداره در نتیجه اخلاقش طوری هست که نیازی به پذیرفته شدن در جامعه ای که مد نظرش نیست رو نداره. در نتیجه اخلاقش نه تنها منحرف از معیار نیست بلکه کاملا هم صحیح هست.