آراز غلامی

چند روز پیش برگشتم استانبول و بعد از مدتی استراحت و تجدیدقوا بالاخره کار در محل جدید رو شروع کردم. تمامی تلاشم در طول مدتی که بدنبال کار بودم این بود که بهترین و پایدارترین گزینه ممکن رو انتخاب کنم و جای ممکن از تکرار اتفاقات و بدبیاری‌های قبلی جلوگیری کنم. در شرکت جدید همه‌چیز آروم و پایدار بنظر میاد ولی تجریبات پیشین اجازه نمی‌ده بیش از حد خوشحال باشم. همچنین سومین مسافرت به ایران و تعقیب حس‌وحال موقع برگشت به استانبول باعث شد به این برداشت برسم که هم خودم و هم خانواده‌م با مهاجرتم کنار اومدیم و خبری از دلتنگی‌ها و بی‌تابی‌های سابق نیست.

اسباب‌کشی به آپارتمان جدید باعث شد مجددن به نقاط مهم شهر دسترسی داشته باشم و آزادی‌عملم برای وقت‌گذرانی‌های عصرگاهی خیلی بیشتر از آپارتمان قبلی تو بخش آسیایی استانبول باشه. بابت این یک گزینه خوشحالم. هرچند روی دیگر سکه شلوغی بیش از حد منطقه و البته سروصدای ناشی از اون هست که میشه ازش چشم‌پوشی کرد.

حس و حال درونی خودم خلاصه شده در خستگی یا حداقل از بین رفتن ذوق و شوق اولیه و پرسیدن مکرر این سوال از خودم که من اینجا چه غلطی می‌کنم دقیقا؟

وان مو تینگ، پایستگی انتخابات در ترکیه

انتخابات در ترکیه تمام نمی‌شود. بلکه از ماهی به ماه دیگر انتقال می‌یابد بعلاوه اینکه هر ماه تعداد بلندگوها بیشتر و ولومشان هم بلند‌تر می‌شود. مغزم پودر شد از دستشان بلانسبت‌ها.