آراز غلامی

به لطفا سربازی آخرین باری که مسافرت رفتم برمی‌گرده به مهر ۱۳۹۴ و عروسی یکی از دوستانم تو تهران که چندان هم مسافرت محسوب نمی‌شد. بعد از اون همیشه تو روال عادی روزها بودم و بعد هم که سربازی و دو سال در بند بودن هیچ تحرکی به‌غیر از مسافت بین تبریز و پادگان نداشتم. برای همین سیزده به در امسال یه فرصت خوب بود برای شکستن این تلسم و گذروندن یه روز کامل با خانواده.

در حال بازنویسی.

برای ضبط صدا (و احتمالا ساخت پادکست) در لینوکس ابزارهای زیادی هست ولی مشهورترین اون‌ها Audacity هست که احتمالا نامش رو قبلا شنیدید و حتی استفاده کردید ازش در ویندوز یا مک.

اما اگه نیاز فوری دارید برای ضبط صدا با کیفیت حداکثری یه ابزار درون سیستمی لینوکس به کمک‌تون میاد. areorder. کافیه توی خط فرمان دستور زیر رو تایپ کنید:

arecord FILENAME.wav

می‌تونید از توابع درونش هم برای بهترکردنش استفاده کنید:

arecord --vumeter=stereo -f dat FILENAME.wav

تابع vumeter همونطور که از اسمش مشخص هست بصورت گرافیکی مقدار صدای دریافتی رو نشون می‌ده. تابع format یا بطور اختصاری f هم کلیدهای میانبری برای فرمت‌های مشهور داره. برای مثال dat که من استفاده کردم معادل 16 bit little endian, 48000, stereo هست.
 

تلاش من برای داشتن یک وبلاگ و متمرکز ساختن همه‌چیز در آن قبلا به‌دلیل شبکه‌های اجتماعی و گسستگی ناشی از اون بارها به در بسته خورد. آخرین تلاشم همراه بود با بستن همه‌ی شبکه‌های اجتماعی و توامان ترک سیگار. نمی‌دونم تنهایی ناشی از اون باعث شد یا چیز دیگه‌ای که کنترل وبلاگم رو بخش تاریکم به عهده گرفت و یه‌بار به خودم اومدم دیدم دارم زمین و زمان رو نقد می‌کنم. در نتیجه خیلی سریع همه‌چیز رو آوردم پایین و تصمیم گرفتم مدتی زمان بگذره تا با تمرکز بیشتری بتونم فکر کنم درباره‌ش.
امروز صبح تصمیم گرفتم یک‌بار دیگه تلاش کنم و با بازطراحی یه قالب جدید سعی کردم حال و هوای رسمی قبلی رو کنار بذارم و با حس جدیدی ادامه بدم.

فعلا همه‌ی نوشته‌ها رو گذاشتم برای بازبینی و نوشته‌های ایام غیبت هم که تو کانال تک‌نفره‌ای در تلگرام منشتر می‌شد رو هم درفت کردم تا در فرصت مناسب بازبینی و منتشرشون کنم.

قالب وبلاگ مال روزهایی هست که تازه طرحی وب رو شروع کرده بودم. وقتی بطور اتفاقی دیدمش سادگی و حس صمیمیتی که القا می‌کرد قانع‌م کرد که می‌تونه قالب وبلاگ حال حاضرم باشه. یکم روش کار کردم تا مدرن‌تر و قابل تحمل‌تر بشه. اگه به باگی برخوردید لطفا در بخش نظرات اعلام کنید تا در اسرع وقت برطرف بشه.

آراز غلامی

گفتگوی آنلاین یا همان چت یا گپ مثل گفتگوی عادی نیست. انتظارات بی‌جایی هم که به‌خاطرش بوجود آماده منطقی نیست. شما نمی‌توانید بنویسید «سلام» و منتظر باشید تا بعد پاسخ فرد با درخواست یا موضوعی خاص سورپرایزش کنید. در شروع گفتگو موضوع چیزی که می‌خواهید در موردش حرف بزنید را مشخص کنید. مثل ایمیل. به‌همین سادگی هم خودتان را منتظر نذارید هم طرف مقابل را ناراحت نکنید.

ولی چرا وسوسه اش کرده ای که پایبندت شود؟
به ھیچ وجه وسوسه اش نکرده ام. شاید خودم وسوسه و پایبندش شده ام. آن ھم به لطف حماقتم. او ھم اھمیتی نمی دھد که “من” باشم یا “تو”. فقط می خواھد دلباخته ای کنارش داشته باشد. این را دوست من!… نه. نمی توانم توضیح بدھم… می دانم که تو ریاضیات خوب سرت می شود؛ با او درباره ی حساب استدلالی حرف بزن؛ باورکن شوخی نمی کنم، قسم می خورم که او ھم اھمیتی نمی دھد. به این اکتفا خواھد کرد که تمام سال را به تو نگاه کند و آه بکشد. فقط حواست باشد از عشق حرفی نزنی، امکان دارد به شدت خجالت بکشد، ولی وانمود کن قادر نیستی ترکش کنی، و ھمین کافی است. آن وقت انگار درست در خانه ی خودت ھستی؛ بخوان، بخور، بخواب، بنویس. حتا می توانی بوسه ای ھم به او بدھی.

جنایات و مکافات | فیودور داستایفسکی

از نظر من برخلاف تصور خواص که میگند شانس وجود نداره، شانس کاملا هم وجود داره و برخلاف تصور عموم «شانس» نه فاعل، بلکه مفعول هست. یعنی شانس مثل معنای لغوی‌ش در زبان انگلیسی معادل مجموعه‌ای از احتمالات و متغییرهاست و طبعا کنترل تعداد بیشتری از این احتمالات و متغییرها شانس نتیجه موردنظر شما رو بیشتر می‌کنه. شناخت موارد و متغییرهای بیشتری از این چرخه نتیجه یا همان احتمال یا همان شانس حالتی که مطلوب‌ترین وضعیت شماست رو بالاتر می‌بره. دقیقا به همین سادگی.

شاید فروید به این دلیل پارانویا را درباره روشنفکران مطرح می‌کند که روشنفکران افرادی ھستند که قدم به مناطق ممنوعه می‌گذارند، به مطلق تردید دارند، … از تابوھا عبور می کنند، … جانب محرومان و رنجدیدگان را می گیرند و نه تنھا از برخورداران قدرت و ثروت طرفداری نمی کنند، بلکه استبداد و دیکتاتوری را به چالش می‌خوانند که بازخورد این امر سبب شکل گیری «توھم توطئه» در آنان می‌شود و برای خنثی‌کردن توطئه‌ھای دشمن فرضی به واکنش‌ھای پارانوئیدی پناه می‌برند تا از این مجرا امنیت روانی خود را بازیابند.

صبح زود برای من حس خوب تازگی رو داشت. حس شروع. بوی سبزه‌ها و شبنم صبحگاهی و بوی گل‌های پیاده‌روها و پارک‌ها.
این حس با تصمیمات اشتباهی و درکنار آدم‌های اشتباهی تبدیل شد به یه حس بد. که حتی یادآوریش بهمم می‌ریزه. این روزها بخشی از تلاش‌هام برای بازگردوندن این حس به زندگیم هست. حس اینکه صبح خوب باشه نه بد.