آراز غلامی

امروز ۱۰ فروردین ۱۳۹۷ هست و دقیقا ۵ ماه معادل ۱۵۰ روز از بعد از ظهری که آخرین نخ سیگار رو جلوی پادگان کشیدم و اومدم بیرون می‌گذره. امروز که به عقب نگاه می‌کنم حتی از به‌کار بردن لفظ سیگار کشیدن هم ناراحت می‌شم چه برسه به خودش. قاطعانه‌ترین تصمیم و بهترین اجرا رو داشتم این‌بار نسبت به دفعات قبل. تنها راهکار جواب‌گو هم این بود که تو هر موقعیت وسوسه‌انگیزی به این فکر کنم که یه فرد عادیِ غیر سیگاری الان چیکار می‌کرد و همون کار رو می‌کنم. هرچند این وسوسه‌ها هم دیگه به حداقل خودش رسیده و میشه گفت به زندگی عادیِ بدون سیگار برگشتم.

تصمیم داشتم برم تو جلسات گروه CODA هم صحبت کنم برای کمک‌کردن به بقیه ولی فعلا احساس می‌کنم آمادگی حضور تو همچین جمعی رو ندارم. بمونه برای بعد.

آراز غلامی

۴ ماه و ۲۰ روز از تموم‌شدن سربازیم می‌گذره و من اندازه ۱۰ سال قبل از سربازی تلاش کردم تا به تعدادی از اهداف کوتاه‌مدتم برسم تو این مدت ولی مدرسه زندگی بازم به جای نمره بهم درس داد. درس اینکه یک‌بار برای همیشه آدم‌های تباه زندگیم رو حذف کنم و امیدی بهشون نداشته باشم برای تغییر چیزی. به قول دوستی، کارهای تکراری تازه در بهترین شرایط نتایج تکراری دارن. اگه به دنبال نتایج متفاوتی هستین کارهای جدید (و البته با آدم‌های جدید) انجام بدید.
نمی‌خوام در مورد سال پیش و استرس محروم شدن از مرخصی عید و بعد از مرخصی هم ماتم برگشتن به اون پادگان رو یادآوری کنم. سال قبل از اون هم که ۳۰ روز تباه قبل از خدمت شروع می‌شد و بازم حرفی برای گفتن در اون مورد ندارم. برگردیم به عید سال ۹۴. یکی از بهترین عیدهای من و شروع سالی پر بار. پر از حس خوب، پر از موفقیت‌های کاری. پر از کارهای خوب، آدم‌های خوب.
امیدوارم سال ۹۷ هم سنت سال ۹۴ رو ادامه بده و پر باشه از اتفاقات خوب برام. بهاری که عطر گلها و شکوفه‌هاش و خاطراتی که برام خواهد ساخت تا سالها یادم نره.

متیو ترنر در طی سخن‌رانی که در دانشگاه تگزاس در سال ۲۰۰۳ داشته گفته:

سعی کنید هیچ‌وقت باهوش‌ترین فرد اتاق نباشید. اگر هستید، پیشنهاد می‌کنم افراد باهوش‌تر رو به جمع‌تون دعوت کنید یا اتاق دیگری پیدا کنید. به این‌کار در محافل حرفه‌ای شبکه‌سازی گفته می‌شود. در سازمان‌ها، تیم‌سازی و در زندگی شخصی خانواده، دایره دوستان و کامیونیتی. هر کدوم از ما برای همدیگه یک موهبت هستیم و تجربه‌ی من در این زمینه بارها و بارها بهم ثابت کرد بهترین و مفیدترین تجربه‌ها از دایره روابط و ارتباطات شروع می‌شوند.

مدیوم

منم از اون دسته آدمایی‌ام که فک می‌کنم اینکه صرفا کسی سنش بیشتره دلیل نمیشه آدم بزرگی هم باشه یا لازم‌الاحترام. اما یه حرف از گذشتگان مونده که قابل تامل و البته احترام هست. هرچه‌قدر پول بدی همونقدر آش می‌خوری. نمی‌دونم فقط چی شده که مردم این مثل رو فراموش کردن و انتظار دارن یه سایت عین دیجی‌کالا با پیاده‌سازی بلاک‌چین (!) رو با ۳۰۰ هزارتومن تحویل بگیرن. فک می‌کنین اغراق می‌کنم؟ یه سری به لیست پروژه‌های پونیشا یا پارس‌کدرز یا هر سیستم واسط بین مجری و کارفرما ـی که اخیرن راه افتاده بزنین.

دوستان احتمال اینکه شخص بدشانسی موعد چکش رسیده باشه و مجبور باشه یه پروژه بزرگ و جدی رو با هزینه کم کار کنه یک در میلیون پیش میاد. در بقیه موارد شما با تازه‌کارهایی طرف هستین که در بهترین حالت یه آشغال تحویل‌تون می‌دن و در بدترین حالت هم چیزی تحویل‌تون نمی‌دن و شما صرفا وقت‌تون رو از دست می‌دید. رفقا جدی می‌گم هیچ انسانی با عقل سلیم نمیاد یه پروژه لارج‌اسکیل رو با چندرغاز کار کنه براتون.
برای کاری که می‌خواین ارزش قائل بشین، با افراد با سابقه و امتحان‌پس داده کار کنین و در نهایت چیزی رو تحویل بگیرین که بدردتون بخوره.

دوستم بهم ایمیل داده بود که: