آراز غلامی

مثل سال پیش و به دنبال دعوت عمومی امیر مهرانی امسال هم پست کوله‌پشتی رو می‌نویسم.

دنیا همیشه زشتی‌هاشو داشته و خواهد داشت ولی لازم نیست چندروزی که میتونیم با اختیار خودمون خوشحال باشیم اون زشتی‌هارو مرور کنیم. به یاد هر اتفاق خوبی که تو سال ۹۳ افتاد، بیاد همه لحظات خوبش لبخند میزنیم و به پیشواز ۹۴ میریم. و اما در مورد کوله‌پشتیم، بازهم بخش زیادیش با تجربه‌ی ارتباط‌های اجتماعی پر شده. گویا کم‌کم دارم به انسان برون‌گرا تبدیل میشم. البته که درون‌گرایی همچنان سرجای خودش هست. امسال فهمیدم که بر خلاف شعارها و شوآف‌ها، انجام کارهای بزرگ نیازمند پایه و اساس بزرگ و حساب شده و برنامه‌ریزی شده است. با توجه به شرایط هر شخصی و هرکاری میشه این مسئله رو تعمیم داد.