آراز غلامی

1. خارج‌شدن از زندگی تارزانی و رسیدن به سرووضع
2. افزایش اعتماد بنفس (از این لحاظ که حداقل یک مادرمرده‌ی فلک‌زده‌ای برایتان ارزش قائل است.)
3. بهره‌مندی از پشتیبانی روانی در روزهای سخت
4. بهره‌مندی از امکان اشتراک شادی‌ها
5. امکان جوین‌شدن به گروه‌هایی با اعضای زوج
6. اطلاع و تعقیب قیمت پیاز، سیب‌زمینی، برنج، گوشت سفید و قرمز، اجاره منزل و دلار.
7. فرصت‌نیافتن برای فکر کردن به مبدا و ماخر کائنات و گرسنگی و جنگ و خفقان و فلاکت جهان و جهانیان.
8. فرصت نیافتن برای مطالعه و در کل کمتر فهمیدن
9. الزام به ثبت خاطرات روزانه و ایجاد توهم عدم از دست دادن فرصت زندگی.
10. امکان خوردن پیراشکی گوشت و دلمه برگ.

مرتبط:
نرسیدن و مزیت‌های آن

زندگی شبیه به بالا رقتن از کوه یا حرکت در یک جاده‌ی طولانی هست. طبیعی‌ست که در طول این مسیر با هزاران چیز مختلف مواجه بشیم یا خودآگاه یا ناخودآگاه اون‌ها رو تو ذهنمون ثبت کنیم برای استفاده در آینده. ولی واقعیت این هست که درصد بسیار کمی از این چیزها واقعا به دردمون خواهند خورد و مابقی ارزشی بیشتر از نویز ندارند. درواقع چیزهایی که در ابتدا یا طول راه بدرد می‌خوردند در ادامه‌ی راه دیگه بدرد نمیخورند.

مدت‌ها پیش که از شبکه‌های اجتماعی خارج شدم این سایت‌بلاگ رو ساختم و هرچیزی که از سال‌های پیش نوشته بودم رو متمرکز کردم یک‌جا. راه حل بسیار خوبی بود برای رفع نیاز نوشتن و تخلیه‌کردن ذهن بدون از دست دادن اطلاعات و درس‌هایی که یادگرفتم و رهایی از انباشه‌شدن افکار مفید و غیرمفید در گوشه‌های ذهنم که مانع بزرگی بودند برای تمرکز.

بارها از دوربری‌هام شنیده بودم که خیلی دوست دارن وبلاگی داشته باشن و توش بنویسن و همه‌شون بعد از مرحله طراحی یک قالب اتفاقا مناسب انرژی‌شون رو از دست دادن ویا فکر کردن چیزی برای گفتن ندارند. البته که هرکسی حرفی داره برای گفتن. هیچ چیز دیگه‌ای هم نباشه قطعا روزمره‌هایی براش اتفاق افتادن که ارزش انتشار رو دارن. اما انرژی لازم برای نوشتن این حداقل روزمره‌ها صرف فیسبوک و توییتر و کانال‌های تفریحی و غیر تفریحی تلگرام، اینستاگرام، اخبار داخلی و خارجی سیاست، ابزارهای جدیدالورود حوزه کاری و کورس‌های مختلف و کنفرانس‌‌های مفید وغیرمفید میشه و طبیعیه که دیگه حالی برای نوشتن تو وبلاگ باقی نمونه.

جدا از وبلاگ‌نوشتن یا ننوشتن، در زندگی امروزی و با حجم افسارگسیخته اطلاعاتی که در هر لحظه به ذهن‌تون وارد میشه، آنلرن‌کردن نه‌تنها مفید بلکه ضروری هست.

آنلرن کردن برای من به دوشکل اتفاق میافته:
– Shift+Delete یا حذف دائمی و کامل اون ایده/اتفاق/خبر/رویداد (رجوع شود به پست تنها کلید واقعی برای حل تمامی مشکلات بشریت)
– ذخیره نسخه مجازی این داده‌ها در هارددرایو اکسترنال و بایگانی کردنش برای همیشه.
– وبلاگ‌نویسی و یادداشت‌برداری این اطلاعات برای دسترسی مجدد در هر زمان و مکان که بهترین نوع آنلرن‌کردن هست حداقل برای من.

در هر سه حالت ذهن من تخلیه میشه و آماده میشه به فعالیت در آرامش با تمرکز خالص روی تنها و تنها یک چیز.

”چون است که تو را ز اوج افلاک آگهی است و بر پست خاک ندانی که چیست؟“
– ازوپ

مرتبط:
– آنلرنینگ | درک سیورز
– آنلرن‌کردن خزعبلات | علی سخاوتی

1. قبل از مهاجرت در ایران کار و زندگی کنید. مهاجرت به خودی خود سخت است. اجازه ندهید سختی‌های تنها زندگی کردن برای اولین‌بار، به سختی‌های مهاجرت اضافه شود.
2. زبان کشور(های) مقصد را یاد بگیرید و مسلط شوید. خصوصا به ادبیات خیابانی‌شان.
3. تا جایی که ممکن و حتی غیرممکن هست در زمینه تخصصی‌تان یاد بگیرید و حرفه‌ای شوید. به کارفرمای آینده‌تان اثبات کنید از بیکارهای مملکت خودش بیشتر بلد هستید.
4. دو سال بروید سربازی و پاره شوید.
5. آمادگی لازم برای جدایی به معنای واقعی کلمه‌اش را در خودتان و خانواده‌تان ایجاد کنید.
6. هزینه زندگی در کشور مقصد به مدت یک ماه + هزینه برگشت (در صورتی که شکست خوردید) را از هر سوراخی که شده پیدا کنید و نگه دارید.
7. رزومه‌ی انگلیسی‌تان را با ۸۰٪ اغراق بنویسید. (چرا؟)
8. در لینکدین و وب‌سایت‌های محلی کشور مقصد به دنبال کار در زمینه شغلی خودتان بگردید.
9. مراحل مصاحبه‌های متنی و تصویری را با نهایت اعتماد بنفس و دایورت ظاهری انجام دهید. (حاضرم قسم بخورم یک فرد جونیر بیخیال خیلی با ارزش‌تر از یه فرد سنیور مضطرب هست در چشم کارفرما)
10. از انجام مراحل قانونی اجازه کار توسط کارفرما مطمئن شوید. «حالا بیا میگیریم بعدن» رو که شنیدید با حداکثر توان فرار کنید.
11. کارفرما دوست شما نیست، هدف اون کشیدن حداکثر عصاره دانش و توانایی شما و الحاقش به اهداف خودش هست. گول لبخندها و وعده و عیدها رو نخورید.
12. در اکثر جاهای دنیا با پول یک هفته هتل می‌تونید خونه‌ی یک‌ماهه اجاره کنید. قبل از رسیدن به مقصد خونه‌های قابل سکونت رو پیدا کنید و به محض رسیدن بروید و قرارداد اجاره ببندید.
13. شروع به کار کنید.
14. سعی کنید در طول یک ماه آینده و تا رسیدن موعد حقوق حداقل هزینه‌ها را داشته باشید. رفع عقده‌های چندده‌ساله را نگه دارید برای ماه بعد.
15. شب‌ها موقع خواب از خودتان بپرسید این چه غلطی بود که کردم.

الکوئنت لاراول سیستم ORM (مدیریت روابط مدل‌ها) از بهترینو ساده‌ترین و البته پدرسوخته‌ترین گزینه‌های موجود برای برقراری و مدیریت روابط بین کلاس‌ها (مدل‌ها) هست و از دلایل اصلی استفاده از فریم‌ورک‌ها. اما در عین سادگی تعداد زیادی از قابلیت‌هاش شبه‌مخفی هستند و افراد کمی از اون‌ها استفاده می‌کنند. در این نوشته تلاش می‌کنم تعدادی از بدردبخورترین ترفندهای الکوئنت رو لیست کنم که با استفاده از اون‌ها می‌تونید با کد [خیلی] کمتر نتیجه برابر و سریعتر بگیرید.

۱. افزایش و کاهش مقدار متغیر

برای افزایش مقدار یک فیلد بجای این روش:

$article = Article::find($article_id);
$article->read_count++; $article->save();

می‌تونید از این روش استفاده کنید:

$article = Article::find($article_id);
$article->increment('read_count');


ادامه‌ش را بخوانید.

این نوشته، توضیحات تکمیلی این‌یکی نوشته است.

نکته‌ی بسیار مهمی که در طول سال‌ها کار کردن برای دیگران و استخدام کردن برای دیگران یاد گرفتم و عموما می‌بینم که افراد تازه‌کاری که بدنبال کار می‌گردن بهش توجه نمی‌کنند این هست که کسی که رزومه‌ی شما رو می‌خونه بالقوه ایمان داره که ۸۰٪ چیزهایی که نوشتید دروغ و در خوشبینانه‌ترین حالت اغراق هست. در نتیجه وقتی شما با خوش‌خیالی در نهایت صداقت سی‌وی تون رو می‌نویسید بیشتر از نصف نوشته‌هاتون به عنوان اغراق در نظر گرفته می‌شه و شما به احتمال زیاد اون کار رو از دست می‌دید.

چند روز پیش برگشتم استانبول و بعد از مدتی استراحت و تجدیدقوا بالاخره کار در محل جدید رو شروع کردم. تمامی تلاشم در طول مدتی که بدنبال کار بودم این بود که بهترین و پایدارترین گزینه ممکن رو انتخاب کنم و جای ممکن از تکرار اتفاقات و بدبیاری‌های قبلی جلوگیری کنم. در شرکت جدید همه‌چیز آروم و پایدار بنظر میاد ولی تجریبات پیشین اجازه نمی‌ده بیش از حد خوشحال باشم. همچنین سومین مسافرت به ایران و تعقیب حس‌وحال موقع برگشت به استانبول باعث شد به این برداشت برسم که هم خودم و هم خانواده‌م با مهاجرتم کنار اومدیم و خبری از دلتنگی‌ها و بی‌تابی‌های سابق نیست.

اسباب‌کشی به آپارتمان جدید باعث شد مجددن به نقاط مهم شهر دسترسی داشته باشم و آزادی‌عملم برای وقت‌گذرانی‌های عصرگاهی خیلی بیشتر از آپارتمان قبلی تو بخش آسیایی استانبول باشه. بابت این یک گزینه خوشحالم. هرچند روی دیگر سکه شلوغی بیش از حد منطقه و البته سروصدای ناشی از اون هست که میشه ازش چشم‌پوشی کرد.

حس و حال درونی خودم خلاصه شده در خستگی یا حداقل از بین رفتن ذوق و شوق اولیه و پرسیدن مکرر این سوال از خودم که من اینجا چه غلطی می‌کنم دقیقا؟

وان مو تینگ، پایستگی انتخابات در ترکیه

انتخابات در ترکیه تمام نمی‌شود. بلکه از ماهی به ماه دیگر انتقال می‌یابد بعلاوه اینکه هر ماه تعداد بلندگوها بیشتر و ولومشان هم بلند‌تر می‌شود. مغزم پودر شد از دستشان بلانسبت‌ها.