آراز غلامی

دیشب خواب دیدم مرده‌ام. خودم را در یک چمنزار بیکران دیدم که تا جایی که چشم کار می‌کرد، فقط علف‌ها و بوته‌های سبز بود. آسمان کاملاً ابری بود و پر از ابرهای خاکستری و آبی رنگی که طوری به نظر می‌رسیدند که انگار قرار است بزودی باران شروع به باریدن کند. احساسی غریب و دلگیر داشتم. انگار که دلتنگ زندگی و زنده بودن و تجربه کردن زندگی شده بودم. غمی عمیق تمام وجودم را فرا گرفته بود. شاید به خاطر این بود که می‌دانستم دیگر هرگز نمی‌توانم به زندگی برگردم و درد داشتن را تجربه کنم.

سال ۱۳۹۶ با تموم‌شدن سربازی و وقفه‌ی شش ماهه برای فراهم کردن آب باریکه‌ای قابل اتکا و شکست پی‌درپی پروژه‌های مختلفی که داشتم ناچار شدم هرچه که داشتم و نداشتم رو بریزم داخل چمدون و برم ترکیه. دو سال و نیم تو شرکت‌های مختلف کار کردم ولی با هیچ کدوم پایداری لازم رو نداشتم/نداشتند. با شروع دوران کرونا و ورشکست شدن شرکت آخر به ایران برگشتم و درحالی که چند هفته بیشتر نگذشته بود شرکت فعلی بهم آفر داد و داستانی سه سال و نیمه شروع شد. کرونا تموم شد و من مدتی اینجا و مدتی اونجا زندگی کردم تا اینکه ماه‌های آخر به این نتیجه رسیدم که خستگی و بی‌رمقی فعلیم ناشی از شرایط همین شرکت هست. از طرفی شاهد دوستانم بودم که به مراتب شرایط بهتری از من داشتند حتی توی همین شرکت‌های ترکیه و از طرفی تقریبا هرکسی که می‌شناختم از این شرکت رفت و من موندم و تعدادی جونیور. از بدو وردوم با خودم عهد کرده بودم اگه همه‌چیز خوب پیش بره تا وقتی قدیمی‌ترین نفر این شرکت نشدم از جام تکون نخورم و اینطور هم شد بالاخره. حالا بعد از موسسین شرکت من قدیمی‌ترین کارمند شرکت هستم.

ولی همونطور که گفتم تصمیم گرفتم از نقطه‌ی امنم بیام بیرون و قدم بعدی توی دنیای شغلیم رو بردارم. خصوصا که حالا نه نگران آب باریکه هستم نه نگران اجاره خونه توی کشور غریبه و نه هیچ مسئله‌ی مالی‌ای دیگه‌ای.

جسم و مغز من یک سال بود التماسم می‌کرد که بیخیال اینجا بشم و این رو به شکل انواع مشکلات روحی و روانی بهم تزریق می‌کرد و من مقاومت می‌کردم ولی چند روز پیش نوتیس شرکت رو دادم و ۱۵ اکتبر آخرین تاریخی خواهد بود که من توی این شرکت هستم. از همین الان احساس شعف و راحتی‌یی که من رو احاطه کرده باعث شگفتیم شده.

بهرترتیب داستان زندگی و مهاجرت من توی ترکیه به پایان خودش رسید و حالا من موندم و فصل جدیدی که باید شروع کنم.

پیش از این نوشته بخوانید:
اعتراف به شکست و شروع درمان (۱) ۱۴ ژوئن ۲۰۲۳

بعد از جلسه‌ی سوم حضوری و جلسه چهارم آنلاین به درخواست “دکتر” روی طراحی وب‌سایت‌شون شروع به کار کردم و بعد از چندین بار کافه‌نشینی و مهمانی‌نشینی ایشون فرمودند که بعلت “دوستی” ایجاد شده امکان ادامه جلسات نیست. و من ماندم و من. باز هم.

داروهایی که بعد از جلسه سوم پیشنهاد شد بخورم رو بعلت عدم تاثیرگذاری بعد از حدود یک ماه مصرف قطع کردم.

حالم در کل بهتر از روزهایی هست که جلسات رو شروع کردم ولی این بخاطر داروها یا جلسات نیست. بخاطر این هست که بعد از سه سال و نیم همکاری با این شرکت بالاخره بعد از یک سال خودخوری استعفا دادم و خودم رو مجبور کردم که این فصل زندگیم رو ببندم و فصل جدیدی شروع کنم.

بطرز اعجاب‌آوری حس بهتری نسبت به همه‌چیز دارم. علی‌الظاهر مشکل اصلی من همین شرکت بوده و بس. بهرترتیب به خوددرمانی ادامه می‌دم تا روزی که بتونم دکتر جایگزینی پیدا کنم که بعید می‌دونم پیدا کنم اصلا.

پایان درمان.

دوربرتان را خلوت کنید و به پاسخ این سوال فکر کنید: اگر به هیچ وجه امکان شکست‌خوردن نبود، دوست داشتید تا کجا پیش بروید؟ چه چیزی و چه کسی باشید؟ چه تغییری ایجاد کنید؟

چندروزی شاید چند هفته‌ای هست که به پیام‌ها و ایمیل‌هاتون جواب ندادید؟ تماس‌هایی که باهاتون گرفته میشه رو جواب نمی‌دید؟ کارهای مهم و تعیین‌کننده‌ی زندگی‌تون رو تا جای ممکن عقب می‌ندازید؟ به طور مداوم در حال مرتب کردن خونه و چیدمان کابینت‌هاتون هستید؟ تا جایی که میشه از ارتباط با آدم‌های جدید دوری می‌کنید و صرفا با یک یا چند نفر فرد ایمن در ارتباط هستید؟ خبر بدی براتون دارم، متاسفانه شما دچار اضطراب هستید.

در مورد اینکه اضطراب چیست و چطور بوجود میاد نیازی به توضیح نمی‌بینم. احتمالا خود شما هم علت اصلی اضطراب‌تون رو می‌دونید. راهکار من همیشه برای چنین چیزهایی حذف اون‌ها بوده. مگر اینکه امکان حذف‌شون در کوتاه مدت نباشه. مثل شغل فعلی من که بطور کامل روانم رو داغون کرده ولی امکان حذفش نیست. پس چاره‌ای نیست جز مدارا و کنترل اضطراب. این هم راهکارهایش:

۱. تنفس صحیح: مطمئن شوید که سیستم تنفسی‌تان درست کار می‌کند. می‌توانید بطور مداوم با دماغ‌تان نفس بکشید. اگر مشکلی از این بابت ندارید، قدردان کائنات بوده و سعی کنید چند ساعت یک بار چند تنفس عمیق داشته باشید.
۲. خواب صحیح: مطمئن شوید که در شبانه‌روز حداقل ۸ ساعت خواب سالم (دارای خواب عمیق طولانی) دارید.
۳. تغذیه صحیح: از مصرف غذاهای فراوری شده و آماده خودداری کنید. یک بسته مولتی‌ویتامین غیرتقلبی (گود لاک ویت دت) بگیرید و مصرف کنید. خوردن چند لیوان آب خنک را در برنامه روزانه‌تان جا دهید.
۴. از مصرف سیگار، الکل، کافئين و شکر خودداری کنید.
۵. روزانه نیم ساعت برای خودتان وقت بگذارید. گوشه‌ای بشینید و بدون حضور گوشی یا هرچیز جلب‌توجه‌کننده‌ای ریلکس کنید.
۶. ورزش کنید. لازم نیست حرکت بزرگی بزنید، صرفا لباس‌هایتان را بپوشید و آهنگی پخش کنید و تا هرجایی که می‌توانید با سرعت  تند راه بروید.
۷. کمک بگیرید.

مرتبط:
– چطور شاد و مفید زندگی کنیم؟ راهنمای عملی و قطعی شادی و بهره‌وری روزمره
– چطور برای زندگی برنامه‌ریزی کنیم؟ راهکاری ساده و سریع برای رسیدن به اهداف‌تان

نزدیک به یک سال شاید بیشتر هست که فقدان انرژی و بی‌رمقی کل زندگیم رو مختل کرده. نه توان کار کردن دارم نه می‌تونم با آرامش بخوابم نه از لحظه لذت ببرم نه از چیز دیگه‌ای. از چند هفته‌ی پیش بالاخره به این نتیجه رسیدم که تو پروسه‌ی خودشناسی و خوددرمانی به طرز شدیدی شکست خوردم و تصمیم گرفتم کمک بگیرم.

جستجوهام برای پیداکردن روانشناس خوب من رو به دکتری هدایت کرد که تا به این لحظه اثرات مثبت خفیفی رو می‌تونم حس کنم. بعد از سه جلسه به این نتیجه رسید که لازم هست به‌شکل دارویی هم در وضعیت فعلی تداخل ایجاد کنیم و استادش که حقیقتا روان‌پزشک پشم‌ریزونی هست رو بهم معرفی کرد. هم خودم هم روانشناسم و هم روان‌پزشکم به این نتیجه رسیدیم که مشکل اصلی من از بی‌خوابی هست. و علت این بی‌خوابی چیزی نیست جز مشکل تنفسی. بله، من سال‌هاست که نمی‌تونم به درستی نفس بکشم و حین خواب بارها از خفگی بیدار میشم و همین کل زندگی من رو مختل کرده و انرژیم رو ازم گرفته. به این ترتیب پزشک سومی هم وارد پروسه‌ی درمان من شده برای حل این مشکل و احتمالا به‌زودی مجبور میشم عمل کنم تا دردی سی ساله که به تازگی تشدید و کشف شده درمان بشه.

امیدوار نیستم برگشتم به روزهای خوبم چندان سریع اتفاق بیافته ولی امیدوارم تا به اون لحظه تخریب زیادی توی زندگیم اتفاق نیافته.