آراز غلامی

مدتی‌ست که پیرو تنش‌هایی که در حین بحث کردن در مورد مسائل مختلف با افراد مختلف (مجددا) با آن‌ها مواجه شده‌ام، تصمیم گرفتم یک بار برای خودم، و البته برای دیگران (خصوصا که ممکن است حین دید و بازدید نوروز زیاد اتفاق بیافتد)، در مورد آداب بحث کردن بنویسم.

۱. بحث باید مادبانه باشد
تغییر تن صدا در حین بحث دلیل کافی و وافی برای پایان بحث و حفظ دوستی (اگر ارزشش را داشته باشد) هست.

۲. بحث باید هدف داشته باشد
بحث باید برای رسیدن به هدفی مشخص، دریافت دیدگاه‌های طرف مقابل، یا ارائه دیدگاه‌های خودتان، جهت ترسیم طرز فک طرفین اتفاق بیافتد. غیر از این، بحث صرفا یک گفتگوی دوستانه و در حالت تاریک‌تر، تلاش برای القای نظر یکی از طرفین به سایرین هست.

۳. بحث باید قابل رجوع باشد
تنها و صرفا یک بار شکست در یکی از موارد بحث کافی‌ست تا درک کنید نیازی به بحث نیست. البته صرفا در صورتی که آن طرف شکست‌خورده با وجود غیر منطقی بودن استدلالش همچنان بر گزاره‌ی مورد دفاع خودش اصرار می‌کند.

۴. بحث باید در چارچوب کانتکست باشد
انتقال بحث از لایه‌های شروع شده به لایه‌های عمیق‌تر عموما توسط آن گروهی انجام می‌شود که قصد القای عقاید شخصی‌اش را دارد. نه کسی که مایل به رسیدن به نتیجه‌ای هست. با اتفاق افتادن این تغییر لایه، سریعا به پایان بحث فکر کنید.

(ادامه دارد | شما نیز نظرتان را بنویسید.)

مرتبط:
۷+۱ اصل نسبتا کافی