آراز غلامی

من و دستم. من و پام. من و مغزم. من و رفتارم. من و شخصیتم. من و کسی که درونش زندگی می‌کنم. من و کسی که درونش زندگی می‌کنم و به بردگی من دراومده. من و کسی که کاستی‌هاشو باید جبران کنم. من و کسی که باید به فرهنگ و تمدنش احترام بذارم. من و کسی که باید برای زنده موندنش تلاش کنم. من و کسی که باید مجبورش کنم از خیلی از لذت‌ها بگذره.

دلتون برای کسی تنگ شده؟ بهش زنگ بزنید.
می‌خواید کسی رو ببینید؟ دعوتش کنید.
توسط دیگران درک نمی‌شید؟ توضیح بدید.
سوال یا ابهامی دارید؟ بپرسید.
چیزی باعث اذیت‌تون میشه؟ بگید.
چیزی رو دوست دارید؟ اظهارش کنید.
چیزی لازم دارید؟ بخواید.
کسی رو دوست دارید؟ بهش بگید.

زندگی رو ساده نگه دارید.

منبع: Simple Reminders

هزاران سال طول کشید تا انسان مذهبی درک کنه طبق ذات باور به خدا برای ارتباط با خدا نیازی به واسط نداره و کشیشان این وسط هیچ‌کاره هستن. نمی‌دونم چندسال شاید چندهزار سال دیگه باید بگذره تا بشریت درک کنه [بالفرض که تعریف مشخصی برای موفقیت داشته باشیم] اگه کسی راه موفقیت رو میدونه میره موفق میشه. نمیاد سمینار برگزار کنه یا کتاب منتشر کنه که جان من بیاین موفق بشین. به این افراد چیزی جز اسپمر نگیم.

تاوان پس میدم برای اشتباهی که نکردم. تاوان پس میدم برای چند نسل اشتباهات. تاوان پس میدم برای چند نسل حماقت. واقعیت اینه که اگه میخوای از سرنوشت اجباری که برات درست شده/درست کردن بیای بیرون باید ده برابر بقیه کار کنی و صد برابر بقیه فکر. مسئله غم‌انگیز هم اینه که یبار چشماتو باز میکنی میبینی عمرتو گذاشتی و از اون سرنوشت اومدی بیرون. حالا فرصتی برای زندگی نداری. به قول دوستی محکوم به انجام تغییری هستیم که هیچ راهی برای فرار ازش نداریم.

نه تنها اینجا بلکه هم نسلهای اون ور آبی هم، همه ما توی یه انقلاب قرار داریم که وجودمون توش اجتناب ناپذیره. دیدین پیرهایی رو که خیلی میدونن، خیلی باتجربه ان؟ ولی چون میدونن که به زودی میمیرن ساکتن. کلا بیشتر انسانها، موقع پیری اطلاعات زیادی دارن، چه از علم چه از تجربه ولی میدونن که به زودی میمیرن و به دردشون نمیخوره و غیره.
نسل ما، نسل جوان هایی هست که در جوانی تونستن بدونن و تجربه داشته باشن، بیشتر از پیرها و چون به زودی نمیمیرن، بین علم و اطلاعات و تجربه‌شون سردرگم موندن چیزی که بین اهالی این نسل مشترکه زجر کشیدنه، زجر کشیدن از دونسته‌هاشون.

مرتبط:
راه ما

با سوال «که چی؟» میشه ازل تا ابد رو به چالش کشید.
و با «نگاهی تمسخرآمیز» همین سوال «که چی؟» رو.

Hate to love and love to hate My world, my life contaminate
Lost in a thought, destiny sublime All this decaying a waste of time
I’ve stored the one, the one I knew Can’t see you through this, burying you
Lost in a world of self-abuse Emotional ties, unhinged from you
Walk through the world full of rage Throw away the book or turn the page
Here in my heart, hidden by my face Be like I’m trapped inside a cage

Misconstrue by Blue Stahli